Nooit meer een zondag als voorheen.
Hoi Lief,
Het is zondag en een prachtige warme zonnige dag.
De motoren rijden weer ik hoor de rauwe zwoegende geluiden van hun motor door de straat bulderen.
Onze zoon kwam met zijn vriendin op de koffie ze hadden een tourtochtje op je Harley gereden.
Het vervuld me met weemoed dat wij dit nooit meer kunnen doen, wat hebben we toch prachtige tochten gemaakt met zijn tweetjes.
Soms ben ik zo boos om de onrechtvaardigheid van jouw weggaan, van het feit dat jij mij bent ontnomen mijn lief.
Ik heb wat extra weken vrij genomen om te herstellen van de blessure aan mijn rug na een vervelende val vorige maand. Ik rommel maar wat aan, zit bij mooi weer af en toe op ons terras maar het is allemaal niet meer hetzelfde ik haal er er minder vreugde uit.
De tuin bloeit en groeit dat het een lieve lust is, maar het is een beetje teveel van het goede ik ben nu eenmaal geen goede tuinman en van snoeien heb ik al helemaal geen verstand.
Ondanks al die lieve mensen die er voor me zijn als ik ze nodig heb vind ik het eenzaam zonder jouw aanwezigheid om me heen, de dagelijkse dingen, de luie zondagen die we saampjes hadden en waar we zo van genoten, je warme aanraking ,ik mis ze zo.
Ik weet niet hoe ik hier mijn weg in moet vinden Mike, alles in mij ademt, schreeuwt en verlangd naar je.
Ik zoek je maar ik vind je niet en dat maakt me intens verdrietig.
Als vrienden tegen me zeggen dat het leven door gaat dan hebben ze gelijk, maar het leven zoals ik het kende met jou dat kan ik niet loslaten en daarom kan ik ook niet starten met te leven zoals zij het bedoelen, want jij was mijn leven mijn toekomst mijn geluk en met jouw heengaan raakte ik dat alles in een klap kwijt want met jouw heengaan ging er ook een deel van mij mee.
