Weg van de hoop

Diep in ons zelf dragen we hoop:
als dat niet het geval is,
is er geen hoop.

Hoop is de kwaliteit van de ziel
en hangt niet af
van wat er in de wereld gebeurt.
Hoop is niet voorspellen of vooruitzien.
Het is een gerichtheid van de geest,
een gerichtheid van het hart,
voorbij de horizon verankerd.

Hoop
in deze diepe en krachtige betekenis
is niet hetzelfde als vreugde
omdat alles goed gaat
of bereidheid je in te zetten
voor wat succes heeft.

Hoop is ergens voor werken
omdat het goed is,
niet alleen omdat het kans van slagen heeft.
Hoop is niet hetzelfde als optimisme
evenmin de overtuiging
dat iets goed zal aflopen.
Wel de zekerheid dat iets zinvol is
afgezien van de afloop,
het resultaat.

Vaclav Havel (1936)

Vriendschap is een illusie.

We waren 7 jaar en zaten bij elkaar in de klas.
Vanaf het eerste moment waren we dikke vrienden.
We waren praktisch elke dag bij elkaar, we speelden uren lang op straat en in het park vlakbij ons huis, haalden kattenkwaad uit bij de buren logeerden bij elkaar en maakten elkaar midden in de nacht bang door elkaar spookverhalen te vertellen. We waren onafscheidelijk jij en ik. Onze vriendschap werd alleen maar hechter en hechter. We gingen samen naar het voorgezet onderwijs, samen op vrijersvoeten en vertelden elkaar al onze geheimen. We kregen allebei een vriendje en brachten veel tijd met elkaar door. Toen we de verpleging in gingen en elk een andere richting kozen hielden we contact via brieven en belden we af en toe met elkaar. Op de weekenden dat we allebei thuis waren maakten we afspraken om uit te gaan en we hadden het altijd heel gezellig samen. Na de opleiding kreeg je een baan elders in het land ver weg van ons stadje. Je relatie was inmiddels uit gegaan en je kwam steeds minder thuis. Toen kregen jou ex-vriendje en ik stevige verkering en je liet steeds minder van je horen, je brieven bleven uit en je belde niet meer. En zo verwaterde onze vriendschap langzaam . Af en toe kwam ik je ouders nog wel eens tegen en  bleef ik een beetje op de hoogte hoe het met je ging. De jaren gingen voorbij, ik trouwde en kreeg kinderen en via via hoorde ik dat ook jij getrouwd was en inmiddels kinderen had. En toen was daar die reünie van onze school , daar zagen we elkaar na jaren weer terug en het klikte als vanouds. We hebben veel gelachen en verhalen opgehaald en zeiden dat het zo stom was dat we elkaar al die jaren uit het oog waren verloren. We spraken af dat we dat nooit meer zouden doen en dat we een paar keer per jaar een dag samen uit zouden gaan, dat deden we ook en het was altijd gezellig. We belden en mailden elkaar regelmatig en hielden elkaar op de hoogte van wat er in onze gezinnen gebeurde en we hingen soms urenlang aan de telefoon. We logeerden bij elkaar en we bleven tot diep in de nacht op en genoten van ons wijntje, de foto's van vroeger en de verhalen uit onze jeugd. En zo kabbelden de jaren voorbij. 
Toen werd mijn man opeens ernstig ziek en brak er een hectische, verwarrende en stressige tijd voor ons aan.
Ik schreef je dat ik voorlopig niet kon komen i.v.m de ziekte van mijn man en het bleef erg stil van jouw kant. Na weken belde je me een keertje op en vroeg wat er nu eigenlijk aan de hand was, je wenste ons sterkte en zei ik bel je wel weer.  
Met kerst kregen we een kaartje en daarna bleef het stil en was het alsof je van de aardbodem verdwenen was.
We zijn nu inmiddels 5 maanden verder en je hebt niets meer van je laten horen.
Mijn man is inmiddels geopereerd en ondergaat nu een chemokuur. Soms denk ik zal ik je bellen en vragen waarom??? Ik begrijp er niets van dat je zo weinig belangstelling en medeleven toont, dat je ineens wegblijft en niets meer van je laat horen doet pijn omdat ik dit nooit van je had verwacht.
Ik ben dankbaar voor de vrienden die er wel voor ons zijn en ons steunen in deze moeilijke tijd.

Nu denk ik ¨het is wel goed¨, je hoeft niet meer te bellen of langs te komen, echte vriendschap betekend namelijk dat je er voor elkaar bent, in goede maar ook in slechte tijden.
En dat stukje van onze vriendschap heb jij schijnbaar niet begrepen.