Na de 1e kuur en week rust blijken de waarden van het bloed veel te laag te zijn, vooral het HB is erg naar beneden gegaan.
Dus een extra week rust met de bedoeling dan weer opnieuw te kuren, helaas blijken de waarden niet beter te zijn geworden de trombocyten zijn zelfs gedaald waardoor nogmaals een week uitstel moet plaats vinden, wederom een tegenslag dus.
Vandaag weer opnieuw bloedprikken en een afspraak met de arts, en nu na ruim drie weken uitstel is er nog geen vooruitgang in de aanmaak van trombocyten en is het HB veel te laag.
Toch voelt Mike zich niet echt slecht, natuurlijk is hij wel sneller vermoeid maar hij doet genoeg klusjes in en om het huis en neemt op gezette tijden rust, het is geen man om stil te zitten hij was altijd vol energie en bezig met van alles en nog wat. Voor hem is het allemaal wat moeilijk te verteren dat hij zoveel heeft ingeleverd.
maar we moeten ook hier weer mee leren leven.
Dus nu weer medicamenten er bij om te proberen de trombo´s iets omhoog te halen, lukt dit niet dan is het verhaal van de chemo´s over en staan we dus met de rug tegen de muur want er zijn geen opties meer open.
Je wordt er een beetje moedeloos van en je vraagt je af waarom het toch zo moeizaam moet gaan en het niet een beetje wil meezitten.
Lieve Heer, heeft u nog een beschermengeltje over? Mike zou hem zo goed kunnen gebruiken. Misschien is diegene die hij op zijn schouder had zitten een beetje moe en heeft hij wat hulp nodig.
Dus Heer als u er eentje kunt missen mogen wij hem dan een tijdje van u lenen?
